Η ιστορία της γραφής αποτυπώνεται στα μέσα κάθε εποχής. Είναι μοιραίο. Έχοντας καταφέρει το διαδίκτυο, ευτυχώς ή δυστυχώς, να κυριαρχήσει στους καθημερινούς τρόπους ενημέρωσης και ψυχαγωγίας μας, μεταφέροντάς μας στο παράλληλο νομοτελειακό του σύμπαν, επίσης γίνεται και το μέσο απόκτησης βήματος, φωνής, ουσίας, σφραγίδας, αποτυπώματος δημιουργών. Στις μέρες μας, συνειδητοποιώντας τον ηθικό ξεπεσμό που επικρατεί στο χώρο των έντυπων εκδόσεων αλλά και την αρρωστημένη τακτική των εκδοτών να εκμεταλλεύονται ανενδοίαστα τη λογοτεχνική παραγωγή έργου, προτάσσοντας το οικονομικό τους όφελος και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, φαντάζει η ψηφιακή έκδοση να είναι ο μόνος αξιοπρεπής τρόπος προβολής του έργου.

Και φυσικά δεν θίγεται η σύγκριση της έντυπης με τη ψηφιακή μορφή έκδοσης. Αυτού του τύπου οι συγκρίσεις κι αντιθέσεις δεν θεωρώ πως οδηγούν και πουθενά, χωρίς ωστόσο να μην πρέπει να προβληματίζουν. Έχει να κάνει με τα μέσα που δικαίως πορευόμαστε η επιλογή. Πίσω απ’ τις λέξεις, πέρα απ’ τα σύνορα, μακριά απ’ τα είδωλα και τις σκιερές τους αντανακλάσεις, οι ορίζοντες του αχανούς κυβερνοχώρου είναι απέραντα ανοιχτοί, τόσο όσο ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί, αν ζούσε σ’ άλλη εποχή. Αυτό που πρέπει όλοι όμως να συνειδητοποιήσουμε και νιώθω την ανάγκη να το πω σαν να ξορκίζω απ’ τη ρίζα το κακό, είναι πως μόνο το έργο μας θα μείνει εκεί έξω (κι έχει παίξει) και όχι όσα στολίζουνε το λόγο αυτής της τέχνης. Ευχαριστώ για τη θέαση.

Άτη Σολέρτη